Inny rodzaj utraty włosów dotykający kobiet został odkryty przez Amerykańskich i Brytyjskich dermatologów i zdefiniowany jako jednostka kliniczna, która nie występowała u wcześniejszych pokoleń. Przypadłość ta zazwyczaj dotyka kobiet w wieku około trzydziestu lat, które cieszą się dobrym stanem zdrowia bez żadnych oznak zakłóceń hormonalnych lub anemii. Pacjentki te zazwyczaj skarżą się na utratę włosów na szczycie oraz górnej części głowy, podczas gdy przebieg wzrostu włosów na pozostałych częściach przebiega normalnie. W tych przypadkach, które ostatnimi czasy stają się coraz popularniejsze, zaobserwowano na przerzedzeniach szczytu głowy bliznowacenie, co oznacza, że skóra głowy została zastąpiona tkanką włóknistą, a proces łysienia jest już nieodwracalny. 

Większość dotkniętych nią kobiet skarżyło się na przetłuszczające się włosy, które były myte przynajmniej dwa razy w tygodniu. Wszystkie baz wyjątku przyznawały się do stosowania szamponu niezawierającego mydła, co nie jest zaskakujące, bo stanowią one około 95% szamponów na rynku. Te szampony o wiele wydajniejsze od tych zawierających mydło stały się bardziej popularne po drugiej wojnie światowej. Jednakże, kiedy łój jest zmywany ze skóry przy pomocy substancji rozpuszczającej lub odtłuszczającej, organizm odpowiada natychmiastowo, wytwarzając jeszcze większą ilość łoju, w celu ochrony skóry i trzonów włosów. W ten sposób włos szybciej się przetłuszcza, zmuszając użytkownika do coraz częstszego używania szamponu. Pamiętając, iż jest to schorzenie powstałe po wojnie oraz będąc świadomym szkodliwości syntetycznych detergentów na dłonie gospodyń domowych, zastanawiając się czy używanie tych środków chemicznych mogło wpłynąć na ten typ łysienia. Była to jedyna zmiana, która nastąpiła podczas ostatnich dwudziestu lat, a ogólny stan zdrowia społeczeństwa nigdy nie był lepszy. Jedna z teorii mówi o szamponach nie zawierających mydła, jako czynnikach sprawczych była także oparta na podstawach chronologicznych, ponieważ każde ujawnienie się zmian wymaga czasu. 
Zakładając, że pewna piętnastoletnia dziewczynka, żyjąca podczas drugiej wojny światowej w 1945 roku, u której występowało przetłuszczanie się włosów, zaczęła używać szamponów nie zawierających mydła, które w tym czasie stawały się coraz popularniejsze w aptekach. Jeśli byłaby ona jedną z tych nieszczęśniczek, jej łysienie rozpoczęłoby się po kolejnych dziesięciu latach, pomiędzy wiekiem dwudziestu pięciu a trzydziestu pięciu lat, tak jak w  obecnie obserwowanych przypadkach. Rezultatem wielokrotnego niezauważalnego zapalenia wokół mieszka włosowego może być utworzenie się tkanki bliznowatej wokół najbardziej powierzchniowej części mieszka włosowego, co z czasem prowadzi do utraty włosa.


Warto zapamiętać
Proces łysienia u kobiet może być uwarunkowany czynnikami genetycznymi, ale najczęściej ma podłoże hormonalne, związane z procesami zachodzącymi w organizmie kobiety w ciągu całego życia. Rola odpowiedzialnego lekarza specjalisty polega na postawieniu trafnej i właściwej diagnozy, która określi typ łysienia i zakreśli ramy profesjonalnego programu leczenia, a w szczególnych przypadkach sprecyzuje prognozy odnośnie efektów ewentualnej transplantacji włosów.