Łysienie bliznowaciejące 
Łysienie bliznowaciejące polega na nieodwracalnym uszkodzeniu mieszków włosowych i może być łysieniem nabytym lub wrodzonym. Czynnikami nabytego łysienia mogą być urazy fizyczne (np. promienie X, oparzenia, niska temperatura), mechaniczne (np. długo i często powtarzane ciągnięcie włosów, uciski lub silny uraz jednorazowy), biologiczne (zakażenia bakteryjne i wirusowe) i chemiczne (np. działanie toksycznej substancji). Z wrodzonych mogą być to: znamię łojowe, niedorozwój skóry, rogowacenie mieszkowe. Ten rodzaj łysienia może również wystąpić w trakcie przebiegu chorób takich jak sarkoidoza, czy nowotwory skóry. 
Łysienie bliznowaciejące diagnozuje się w pierwszym etapie na podstawie biopsji skóry czaszki. Wynik tego badania jest konieczny, aby określić aktywność łysienia i podjąć stosowną terapię. Istotne jest też ocenienie kliniczne skóry na głowie. Częstymi objawami są: ból, świąd, nadmierna wrażliwość, a skóra głowy jest zaczerwieniona, łuszczy się i pojawiają się na niej krosty. Niekiedy jednak tylko niektóre z tych objawów występują. 
Leczeniem łysienia bliznowaciejącego, jako proces nieodwracalny jest leczenie chirurgiczne, zależne od umiejscowienia i rozmiarów zmiany. Może ono polegać na wycięciu i zamknięciu ubytku. Dorosłym pacjentom można zaproponować transplantację włosów. U młodszych pacjentów można zastosować rozciąganie skory owłosionej. Jeśli znamy przyczynę łysienia, w początkowej fazie choroby można zahamować jej postęp za pomocą leczenia farmakologicznego. 

Łysienie plackowate
Schorzenie to najczęściej rozwija się u nastolatków i młodych ludzi dorosłych, po dwudziestym roku życia. Może jednak rozwinąć się również u dzieci i ludzi starszych, ale u osób starszych jest to dość rzadkie. Częściej dotyka też kobiet niż mężczyzn. Dokładnej przyczyny wciąż nie ustalono, jednak hipotetycznie są to: stres psychologiczny (stres długotrwały lub pojedynczy, bardzo stresujący incydent), predyspozycje genetyczne, infekcja wirusowa, bądź bakteryjna, przemiany hormonalne, fizyczne uszkodzenie ciała i związany z tym bardzo silny stres, długoterminowy kontakt z chemikaliami. Niestety nie istnieją leki, które likwidowałyby łysienie na stałe u wszystkich pacjentów. Efekty leczenia są indywidualne. Naturalne metody leczenia to m.in.: masaże głowy, masaże głowy, akupunktura, maści z wyciągiem z aloesu, tran rybi, homeopatia oraz cynk w tabletkach lub jego źródła naturalne (np. pestki z dyni). Ten ostatni jednak przyjmowany w zbyt dużych ilościach może doprowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych.