Jak walczyć z łysieniem
Najczęściej spotykanymi rodzajami łysienia są: łysienie androgenowe, plackowate, telogenowe i bliznowaciejące.
Łysienie androgenowe
Łysienie androgenowe jest dziedziczne. Cierpią na nie obie płcie, jednak mężczyźni częściej niż kobiety. Mężczyźni tracą włosy nad skrońmi (tzw. zakola), zaś kobiety na środku głowy. Wywołuje je dihydrotestosteron (pochodna testosteronu). Atakuje mieszki włosowe, co w efekcie osłabia rosnące włosy i prowadzi do ich wypadania. Chociaż genów zmienić nie jesteśmy w stanie, z pomocą medycyny łysienie można zatrzymać lub znacznie spowolnić. U kobiet jest ono właściwie całkowicie uleczalne. Podstawowe metody leczenia to:
• farmakoterapia (ogólna i miejscowa)
U mężczyzn polecane i udowodnione działanie mają 2 środki: finasteryd i minoksydil. Ten pierwszy stosowany jest również w wypadkach leczenia prostaty (w dawce 5 razy większej). Panie nie powinny jednak go przyjmować. Jest on dość skuteczny, a koszt miesięcznej terapii sięga ok.200zł. Posiada jednak skutki uboczne. Najczęściej spotykane są zaburzenia erekcji. Są one jednak przejściowe i ustępują po pewnym czasie stosowania, bądź po odstawieniu leku. Minidoksyl stosujemy 2 razy dziennie, miejscowo wcierając w skórę głowy. Ma on znacznie słabsze działanie i skuteczność niestety osobniczo zmienna, ale trzeba kilku miesięcy, by cokolwiek stwierdzić. Czasem stosuje się spironolakton - lek jednak z powodu licznych niepożądanych skutków ubocznych raczej odchodzi się od tej drogi leczenia.
U kobiet poleca się stosowanie inhabitorów DHT i łączenie środków doustnych i tych do stosowania miejscowego. Oprócz wymienionych wyżej leków, na rynku dostępnych jest wiele preparatów, których substancje czynne działają na zasadzie normalizacji kondycji skóry głowy (tzn. pracy gruczołów łojowych) i niewątpliwie nadają się bardzo dobrze do pielęgnacji włosów oraz poprawiania ich struktury i wyglądu, (choć ich skuteczność w stymulowaniu odrastania włosów jest kwestią sporną).
• leczenie zabiegowe / chirurgiczne
Jednym z polecanych sposobów walki z łysieniem jest mezoterapia. Jest to zabieg dermatologiczny, polegający na ostrzykiwaniu skóry głowy preparatami pobudzającymi wzrost włosów i zapobiegającymi ich wypadaniu. Ten rodzaj terapii daje efekt zahamowania procesu wypadania włosów, a czasem nawet ich zagęszczenie. W celu uzyskania efektu leczniczego należy wykonać serię około 4-8 zabiegów.
Kolejnym ze sposobów radzenia sobie z łysieniem jest przeszczepianie skóry zawierającej mieszki włosowe. Najpowszechniejsze metody transplantacji skóry wiążą się z dość szeroką ingerencją chirurgiczną. Niestety po takich operacjach często pozostają blizny, a dodatkowo są kosztowne. Należy również pamiętać, że ta radykalna metoda mimo wszystko nie prowadzi do wyleczenia, jedynie łagodzi skutki łysienia.
Łysienie telogenowe
O wystąpieniu łysienia telogenowego mówimy, gdy spora część włosów przechodzi w stan spoczynku (telogenu). Do przyczyn wystąpienia tego rodzaju łysienia należą takie czynniki jak stres, anemia, niedoczynność tarczycy, zabiegi operacyjne i zażywanie niektórych leków. Największe wypadania włosów nasila się około 3 miesiące po wystąpieniu czynnika. Przeważnie łysienie telogenowe nie wymaga leczenia, nie jest trwałe i ustępuje po kilku miesiącach. Należy jednak ustalić i wyeliminować przyczynę jego pojawienia się. Tego rodzaju łysienia nie należy traktować jak inne procesy łysienia, oznacza ono „wymianę” dużej części starych na nowe. W okresie przejściowym można wspomóc się środkami na porost włosów, takich jak biotyna i niebiesko-zielone algi. Zdarza się, że część kobiet cierpi na przewlekłe telogenowe wypadanie włosów. Wówczas kurację należy przeprowadzić odnosząc się do traumy, które je wywołała lub innego stanu przewlekłego, który mógł wpłynąć na wypadanie włosów.
Łysienie androgenowe
Łysienie androgenowe jest dziedziczne. Cierpią na nie obie płcie, jednak mężczyźni częściej niż kobiety. Mężczyźni tracą włosy nad skrońmi (tzw. zakola), zaś kobiety na środku głowy. Wywołuje je dihydrotestosteron (pochodna testosteronu). Atakuje mieszki włosowe, co w efekcie osłabia rosnące włosy i prowadzi do ich wypadania. Chociaż genów zmienić nie jesteśmy w stanie, z pomocą medycyny łysienie można zatrzymać lub znacznie spowolnić. U kobiet jest ono właściwie całkowicie uleczalne. Podstawowe metody leczenia to:
• farmakoterapia (ogólna i miejscowa)
U mężczyzn polecane i udowodnione działanie mają 2 środki: finasteryd i minoksydil. Ten pierwszy stosowany jest również w wypadkach leczenia prostaty (w dawce 5 razy większej). Panie nie powinny jednak go przyjmować. Jest on dość skuteczny, a koszt miesięcznej terapii sięga ok.200zł. Posiada jednak skutki uboczne. Najczęściej spotykane są zaburzenia erekcji. Są one jednak przejściowe i ustępują po pewnym czasie stosowania, bądź po odstawieniu leku. Minidoksyl stosujemy 2 razy dziennie, miejscowo wcierając w skórę głowy. Ma on znacznie słabsze działanie i skuteczność niestety osobniczo zmienna, ale trzeba kilku miesięcy, by cokolwiek stwierdzić. Czasem stosuje się spironolakton - lek jednak z powodu licznych niepożądanych skutków ubocznych raczej odchodzi się od tej drogi leczenia.
U kobiet poleca się stosowanie inhabitorów DHT i łączenie środków doustnych i tych do stosowania miejscowego. Oprócz wymienionych wyżej leków, na rynku dostępnych jest wiele preparatów, których substancje czynne działają na zasadzie normalizacji kondycji skóry głowy (tzn. pracy gruczołów łojowych) i niewątpliwie nadają się bardzo dobrze do pielęgnacji włosów oraz poprawiania ich struktury i wyglądu, (choć ich skuteczność w stymulowaniu odrastania włosów jest kwestią sporną).
• leczenie zabiegowe / chirurgiczne
Jednym z polecanych sposobów walki z łysieniem jest mezoterapia. Jest to zabieg dermatologiczny, polegający na ostrzykiwaniu skóry głowy preparatami pobudzającymi wzrost włosów i zapobiegającymi ich wypadaniu. Ten rodzaj terapii daje efekt zahamowania procesu wypadania włosów, a czasem nawet ich zagęszczenie. W celu uzyskania efektu leczniczego należy wykonać serię około 4-8 zabiegów.
Kolejnym ze sposobów radzenia sobie z łysieniem jest przeszczepianie skóry zawierającej mieszki włosowe. Najpowszechniejsze metody transplantacji skóry wiążą się z dość szeroką ingerencją chirurgiczną. Niestety po takich operacjach często pozostają blizny, a dodatkowo są kosztowne. Należy również pamiętać, że ta radykalna metoda mimo wszystko nie prowadzi do wyleczenia, jedynie łagodzi skutki łysienia.
Łysienie telogenowe
O wystąpieniu łysienia telogenowego mówimy, gdy spora część włosów przechodzi w stan spoczynku (telogenu). Do przyczyn wystąpienia tego rodzaju łysienia należą takie czynniki jak stres, anemia, niedoczynność tarczycy, zabiegi operacyjne i zażywanie niektórych leków. Największe wypadania włosów nasila się około 3 miesiące po wystąpieniu czynnika. Przeważnie łysienie telogenowe nie wymaga leczenia, nie jest trwałe i ustępuje po kilku miesiącach. Należy jednak ustalić i wyeliminować przyczynę jego pojawienia się. Tego rodzaju łysienia nie należy traktować jak inne procesy łysienia, oznacza ono „wymianę” dużej części starych na nowe. W okresie przejściowym można wspomóc się środkami na porost włosów, takich jak biotyna i niebiesko-zielone algi. Zdarza się, że część kobiet cierpi na przewlekłe telogenowe wypadanie włosów. Wówczas kurację należy przeprowadzić odnosząc się do traumy, które je wywołała lub innego stanu przewlekłego, który mógł wpłynąć na wypadanie włosów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz